Selim Temiz – Koltuk Sevdası Şiiri

Saplanmış oturduğu koltuğa
Utanmadan kul olmuş kulluğa
Atıyor bol keseden paraları
Sarmaz olmuş derin yaraları.

İnsan bilirdik insanca insan
Gök mavisini yaptık bize lisan
Özgürlük için haykırdık özle
Koltuk sevdası biter kapanır gözle.

Dünya kalıcı değildir ebediyen
Hesap verecektir haramı yiyen
Doğru duvarlar yıkılmaz bilesin
Bedeli ödemek pahasına bana çilesin.

Benliğim temiz bir yürekte yaşıyor
İçimdeki güzellik, yüreksizleri kaşır
Adam olan insan,insan olan adamı taşır
Koltuk sevdasına kapılırsan,gerçek seni kaşır…